Reis naar het Onbekende !
Bijzondere groepsreizen naar onbekend Tibet
Drie verschillende groepsrondreizen naar onbekend Tibet.
​
Je volgt de oude Zijderoute vanuit Xinjiang tot in Tibet, reist met de Hemeltrein naar Lhasa en Mt. Everest of je bezoekt de Tibetaanse Hoogvlaktes van Oost-Tibet, Amdo en Kham. In al deze rondreizen staat de Tibetaanse cultuur centraal!​ In de huidige provincie Tibet bezoek je de kloosters van Jokhang, Drepung, Sera en Ganden (allen bij Lhasa) en Tashilhumpo (Xigaze). Je bezoekt het Yamdrok Tso Meer, overwint 5.000 meter hoge passen voordat je uitkijkt op de Mt. Everest.​ Buiten het huidige Tibet wonen ook veel Tibetanen. Zoek ze op in Xining, Tongren en Xiahe (Zijderoute) of in Oost-Tibet in plaatsjes als Kanding, Litang en Dege. Tibetaanse kloosters, Nationale Parken en 6.000 meter hoge bergtoppen maken de reis compleet.​ Magnifieke landschappen, Tibetaanse cultuur en besneeuwde bergtoppen maken van deze rondreizen een aanrader.
Reizen door Tibet​
Met onze groepsrondreizen bezoek je verschillende delen van Tibet.. Om onze groepsreizen in een wat breder perspectief te plaatsen vind je hieronder een korte beschrijving van de geschiedenis van Tibet.
Welk gebied behoort tot Tibet?
Tibet was eeuwenlang een onafhankelijk koninkrijk, maar kwam in de 20e eeuw onder Chinese controle.
Sinds 1950 maakt Tibet officieel deel uit van de Volksrepubliek China.
China heeft Tibet opgedeeld. Historisch gezien bestond Tibet uit de Tibetaanse Autonome Regio (TAR) en uit gebieden die nu binnen andere Chinese provincies vallen. In Sichuan, Qinghai, Gansu en Yunnan wonen daarom nog steeds veel Tibetanen.
​
Historisch Tibet werd cultureel dus verdeeld in drie regio’s:
-
Ü-Tsang: De kern van Tibet, inclusief Lhasa en het Potala Paleis, ligt nu in de TAR.
-
Amdo: Het noorden, nu grotendeels in Qinghai en delen van Gansu.
-
Kham: Het oosten, verdeeld over Sichuan, Yunnan en de TAR.
​
De nadruk van onze groepsreis Tibetaanse Hoogvlakten van Oost-Tibet, Amdo en Kham ligt juist op het gebied buiten Ü-Tsang. Ook onze Zijderoute Kashgar naar Beijing bezoekt het Tibetaanse Amdo. Onze twee andere reizen die Tibet bezoeken richting zich meer op de Tibet Autonome Regio.
Het Dak van de Wereld
Tibet ligt op het Tibetaans Hoogland, gemiddeld op een hoogte van meer dan 4.500 meter boven zeeniveau. Tibet is de hoogste bewoonde regio ter wereld. Het gebied herbergt majestueuze bergen, waaronder de Mt. Everest, serene meren zoals Yamdrok en Namtso, en uitgestrekte valleien.
​
Tibet wordt vaak de 'Watertoren van Azië' genoemd omdat grote rivieren zoals de Brahmaputra, de Yangtze, de Mekong en de Ganges hier hun oorsprong vinden.
​​De Tibetaanse cultuur heeft een diep respect voor de natuur, geworteld in boeddhistische overtuigingen over het beschermen van alle levende wezens.
Opkomst en neergang van het Tibetaanse Rijk
Tibet werd in de oudheid bewoond door nomadische volkeren en kende een unieke inheemse religie, de Bön-traditie, voordat het boeddhisme zijn intrede deed. De Bön-traditie heeft een uitgebreide mythologie die zich richt op het balanceren van de natuurlijke en bovennatuurlijke krachten van het universum. Onderdeel hiervan zijn sjamanistische rituelen, zoals offers aan natuurgeesten, genezingsceremonies, en reinigingsrituelen.
Tijdens het Tibetaanse Rijk (7e-9e eeuw) breidde het Tibetaanse rijk zich uit onder koning Songtsen Gampo en werd het boeddhisme geïntroduceerd als de officiële religie. Hij trouwde met prinsessen uit Nepal en China, wat de politieke en culturele banden met deze regio's versterkte. Het Tibetaanse Rijk breidde zich uit tot grote delen van Centraal-Azië, inclusief delen van wat nu India, Nepal, en Afghanistan is.
​
Onder koning Trisong Detsen (755-797) werd het boeddhisme officieel aangenomen, en het werd een belangrijk onderdeel van de Tibetaanse cultuur. Het klooster van Samye werd het eerste boeddhistische klooster in Tibet. Dit leidde tot een periode van religieuze en culturele bloei. Dit klooster bezoek je tijdens onze reizen naar Tibet.
​
Na de dood van koning Langdarma in 842, viel het Tibetaanse Rijk uiteen in kleinere regio’s, en het politieke centrum van Tibet verschoof naar verschillende kleinere koninkrijken.
Tibetaanse identiteit behouden
In de 13e eeuw vestigde de Mongoolse keizer Kublai Khan de Yuan-dynastie in China, wat ook leidde tot Mongoolse invloed in Tibet. Dit betekende een periode van politieke afhankelijkheid van China, maar Tibet bleef zijn eigen culturele en religieuze identiteit behouden.
In de 14e eeuw werd de Gelugpa-school (de 'Gele Hoeden'-school) van het Tibetaans boeddhisme opgericht door Tsongkhapa. Deze school zou de belangrijkste boeddhistische stroming in Tibet worden.
De Dalai Lama’s, spirituele leiders van de Gelugpa, kwamen naar voren als de centrale figuren in Tibetaanse religie. Het systeem van reïncarnatie van de Dalai Lama werd in de 17e eeuw gestructureerd door de 5e Dalai Lama, Ngawang Lobsang Gyatso, die Tibet politiek verenigde en het Potala Paleis in Lhasa bouwde. Hij werd zowel politiek als religieus leider, wat het Tibetaanse bestuur voor de komende eeuwen zou bepalen.
In de 18e eeuw werd Tibet een vazalstaat van de Qing-dynastie in China. Tibet bleef onder Chinese invloed, maar had relatief veel autonomie. Het Qing-rijk stuurde af en toe ambtenaren naar Tibet om de soevereiniteit van China te versterken, maar het Tibetaans bestuur bleef in handen van de Dalai Lama.
Gedurende de 19e eeuw bleef Tibet grotendeels geïsoleerd van de rest van de wereld, met uitzondering van religieuze pelgrims en handelaren. Er was weinig directe inmenging van China, hoewel er spanningen bestonden.
Geopolitiek en Tibet
In de vroege 20e eeuw kreeg Groot-Brittannië, onder andere door de Anglo-Tibetaanse Oorlog van 1903-1904, een toenemende interesse in Tibet. De Britten probeerden invloed uit te oefenen in de regio, wat leidde tot enkele politieke conflicten.
Groot-Brittannië was bezorgd over Russische invloed in Tibet, aangezien Rusland en Groot-Brittannië betrokken waren bij het zogenaamde Grote Spel, een strategische rivaliteit om invloed in Centraal-Azië.
​
In 1950 werd Tibet bezet door de Volksrepubliek China. Na de opstand van 1959 vluchtte de Dalai Lama naar India, en werd Tibet werd formeel geïntegreerd in China als de Tibetaanse Autonome Regio.
Boeddhisme in Tibet
Tibet heeft een unieke vorm van boeddhisme ontwikkeld, beïnvloed door Indiase Mahayana-tradities en de oorspronkelijke inheemse Bön-religie.
​
De vier belangrijkste scholen van het Tibetaans boeddhisme (Gelug, Kagyu, Nyingma, en Sakya) hebben elk een diepgaande spirituele filosofie en praktijk ontwikkeld. Centraal hierin staan meditatieve tradities, rituelen en tantrische technieken.
De Dalai Lama is niet alleen de spirituele leider van Tibet, maar ook een wereldwijd symbool van compassie, vrede en geweldloosheid. Zijn boodschap over universele ethiek en interreligieuze harmonie is een belangrijk deel van de Tibetaanse erfenis.
Tibetaanse kloosters zoals het Potala Paleis, de Jokhang Tempel en het Tashilhunpo Klooster zijn centra van leer, gebed en cultureel behoud. Rituelen zoals de zandmandala en het zingen van mantra’s zijn onderdeel van de praktisering van het Tibetaans boeddhisme.
Economie in Tibet
Historisch gezien was de Tibetaanse economie gebaseerd op landbouw, veeteelt en handel.
Belangrijke gewassen zijn gerst (vooral gebruikt voor tsampa, een basisvoedsel), tarwe en rapen. Landbouw is beperkt mogelijk door het barre klimaat en beperkte irrigatiemogelijkheden in de regio.
Het houden van yaks, schapen en geiten was essentieel voor de productie van melk, vlees, wol en om goederen te transporteren. Nomadisme speelde een belangrijke rol in de economie.
Tibet lag op de handelsroutes tussen India, China en Centraal-Azië. Goederen zoals zout, wol, thee en kruiden werden vooral verhandeld.
Na de Chinese integratie van Tibet in 1950-1951 heeft de regio aanzienlijke economische veranderingen doorgemaakt. De Chinese overheid heeft grote infrastructuurprojecten uitgevoerd, zoals de aanleg van wegen, spoorwegen (bijvoorbeeld de Qinghai-Tibet-spoorlijn) en luchthavens. Deze investeringen hebben de toegankelijkheid van Tibet verbeterd en geleid tot meer handel en toerisme.
​
Toerisme is een van de belangrijkste sectoren geworden, vooral gericht op de unieke Tibetaanse cultuur, religieuze bezienswaardigheden zoals het Potala Paleis en de spectaculaire landschappen. Het toerisme wordt echter sterk gecontroleerd door de Chinese overheid en buitenlandse bezoekers worden sterk beperkt in hun vrijheid om te reizen.
Tibet heeft aanzienlijke minerale rijkdommen, waaronder koper, lithium, goud en steenkool. Mijnbouw is een groeiende industrie, maar veroorzaakt ook spanningen vanwege de milieu- en sociale impact. Waterkrachtcentrales worden ontwikkeld vanwege de enorme waterbronnen van de regio, zoals de rivieren Mekong, Yangtze en Brahmaputra.
Vanwege de geopolitieke ligging van Tibet investeert de Chinese overheid veel geld om de militaire infrastructuur uit te breiden, wat ook de lokale economie beïnvloedt.
